Kuchnia średniowieczna w Europie Zachodniej to potrawy, smaki i metody gotowania, wśród różnych kultur zachodnioeuropejskich w okresie średniowiecza, czyli w okresie historycznym między V a XVI wiekiem. W tym okresie dieta i metody gotowania nie zmieniły się tak bardzo, jak w późniejszym okresie XX wieku, ale stworzono swego rodzaju podwaliny pod nowoczesną kuchnię europejską.
Kto spożywał mięso w średniowiecznej Europie
Mięso cieląt, jagniąt i świń, a także drób, droższe i bardziej prestiżowe, trafiało na stoły wyższych sfer wraz ze szlachetnymi rybami i wysoko cenionymi produktami importowanymi. W masarni dominowała wieprzowina i baranina, w poszczególnych warsztatach (np. paryskich gęsiarniach) handlowano różnymi gatunkami drobiu, wołowina pozostawała głównie pożywieniem ludzi skromniejszych.
Dorsz i śledź stanowiły jedno z głównych źródeł pożywienia ludów nordyckich, a w postaci suszonej (tzw. sztokfisz), wędzonej lub solonej były rozpowszechnione na całym kontynencie; powszechnie używano również wielu innych gatunków ryb morskich i słodkowodnych.
Jedzenie i picie w średniowieczu
Powolny transport i nieefektywne metody konserwowania, oparte wyłącznie na suszeniu, soleniu, wędzeniu i kiszeniu, sprawiały, że zdecydowana większość handlu żywnością była wystarczająco droga. Z tego powodu żywność arystokracji była bardziej narażona na wpływy zagraniczne niż żywność klas niższych i była silnie uzależniona od egzotycznych przypraw i importu.
Każdy poziom klasy średniowiecznej Europy starał się naśladować klasę wyższą, innowacje z handlu międzynarodowego i wojen zagranicznych od XII wieku poczynił odpowiednie zmiany w diecie bogatych mieszczan. Oprócz ekonomicznej niedostępności dóbr luksusowych, takich jak przyprawy, dekrety zabraniały konsumpcji pewnych produktów przez niektóre posiadłości, a wytrawne przepisy ograniczały ostentacyjną konsumpcję wśród nowobogackich.
Normy społeczne nakazywały, aby jedzenie trzeciego stanu było mniej wyrafinowane, ponieważ uważano, że nie powinno być szczególnej różnicy między tymi, którzy wykonują pracę fizyczną, a jedzeniem, które spożywają, a zatem jedzenie dla nich powinno być grube i tanie.
Wróć do teraźniejszości i sprawdź wyjątkowe przepisy na burgery na stronie https://braciabudnik.pl/przepisy/burgery – dowiedz się więcej.
Mięso w średniowiecznej Europie
Chociaż wszystkie formy dziczyzny były popularne wśród tych, którzy mogli sobie na nią pozwolić, większość mięsa na stole pochodziła ze zwierząt domowych. Mniej niż zwykle ceniono mięso zwierząt, które ze względu na podeszły wiek nie mogły być już użyteczne. Wołowina nie była tak powszechna jak dzisiaj, ponieważ hodowla bydła była procesem pracochłonnym, wymagającym rozległych pastwisk, a woły i krowy były częściej wykorzystywane do prac polowych i produkcji mleka.
Bardziej rozpowszechnione były baranina i jagnięcina, zwłaszcza na terenach przemysłu wełnianego, a także cielęcina. Najbardziej rozpowszechniona była wieprzowina, ponieważ świnie wymagały mniej uwagi i były tanim pożywieniem. Domowe świnie często wędrowały przez osadę lub miasto i mogły żerować bezpośrednio na ulicach w poszukiwaniu resztek. Prosięta były poszukiwanym przysmakiem.
Ciekawostką jest to, że zjadano prawie każdą część świni, w tym uszy, ryj, ogon, język i macicę. Jelita, pęcherz i żołądek mogły być używane jako naturalna osłonka do kiełbas lub do tworzenia iluzorycznych potraw, takich jak gigantycznych rozmiarów jajka. Późnośredniowieczne księgi z przepisami kulinarnymi zawierają niekiedy mięso, które obecnie uważane jest za rzadkie lub niedopuszczalne do spożycia, takie jak jeż i jeżozwierz.
